Vent des Forêts, de wind van de bossen. Zo zie je het grondgebied van 6 dorpjes in de Meuse terug op een wandelkaart. Met 7 wandelingen van in totaal 45 km. Bijzonder? Jazeker, want ze voeren langs ruim 150 kunstwerken. Geen park. Geen museum. Gewoon in de bossen, langs akkers en wegen, in boomgaarden, dorpen en bij kerken.
Op 5 uur rijden van Utrecht ligt het gebied van de Vent des Forêts, midden in het Franse departement Meuse in de Lorraine. Het is herfst. Bronsttijd. In de schemer beginnen de herten te burlen. Tot diep in de nacht hoor je de mannetjes elkaar uitdagen en het droge gekletter van de geweien. Het geluid weerkaatst door de heuvels en over de akkers. Tijdens wolkeloze nachten zijn duizenden sterren en de melkweg te zien, zo donker is deze streek.
Groeiend aantal kunstwerken
Wie de populaire Maasfietsroute ooit heeft gedaan, kent misschien de felgroene V of de borden van Vent des Forêts. Maar wat is dat precies? Al 23 jaar krijgen jaarlijks een stuk of 8 (internationale) kunstenaars het verzoek om een plek te zoeken in de omgeving en daar een kunstwerk voor te ontwerpen. Uniek is de verbondenheid met de plek. Soms letterlijk. Een vrolijk geel bankje waar al jaren een zorgvuldig uitgekozen boom doorheen groeit. Of de zieke eik die ter plekke onder aan de stam een scharnier kreeg en nu op de grond ligt.
Kunstenaars en streekbewoners samen
Iedere kunstenaar zoekt een plek, en gaat dan aan het werk. Vaak met hulp van omwonenden, die bijvoorbeeld onderdak bieden. Boeren stellen werkplaatsen in schuren beschikbaar, of tractoren en zware werktuigen. Ook lassers, timmerlieden en metselaars helpen. Vrijwilligers en soms hele schoolklassen – zelfs gedetineerden uit de gevangenis in Saint Mihiel hebben samengewerkt met kunstenaars. Er is geen kloof tussen de kunstenaars en de plaatselijke bevolking. Integendeel. Misschien is dat wel het echte geheim van het succes van de Vent des Forêts. Zoals bij het enige Nederlandse kunstwerk: Alexandra Engelfriet maakte in 2013 ‘Tranchée’ (loopgraaf).*
Madame Simon
Het pittoreske dorpje Laheymeix is het centrum van de stichting Vent des Forêts. De woning, schuren, stallen en het voormalige Café Simon zijn aangekocht na het overlijden van de laatste bewoonster. Madame Simon; een begrip in de wijde omgeving. Ze kookte tot op zeer hoge leeftijd maaltijden voor haar gasten. Klokslag 12 uur – en eten wat de pot schaft. Haar huiskamer-café-restaurantje blijft zoals het is. Proef de historie als je even uitrust bij de warme betegelde kachel en geniet van een beker choco of een glaasje koffie of wijn met een hapje erbij. Uiteraard staan op het oude buffet potjes lokale honing en confitures te koop.
Wandelkaarten
Op diverse plekken zie je doorzichtige plastic bakken met de fraaie wandelkaart. Pak gerust een exemplaar mee. Handig, naast de website en de eigen app. Ook voor moutainbikers is het gebied een aanrader. Zelfs met geocaching-liefhebbers is rekening gehouden. En toch is het vrijwel altijd rustig. Geniet van de rust en ruimte. Een weekendje wandelen en uitwaaien? Overnachten kan in bijvoorbeeld Saint Mihiel, Bar-le-Duc, Verdun, of romantisch in Château des Monthairons. (Tip: zoek bij Airbnb op ‘Meuse’)
Vent des Forêts is het hele jaar door vrij toegankelijk. Ieder jaar komen er nieuwe kunstwerken bij. Zoals nu een werk van Alexander Lee (uit Tahiti, wonend in New York), die Frans-Polynesië met de Maas verbindt in een kunstwerk van 6 gestapelde blokken. Andere werken zijn vergankelijk en verdwijnen langzaam in de natuur. De invloed van de seizoenen houdt het altijd verrassend. Let op: check in het jachtseizoen (sep/feb) op de website waar je beter niet kunt gaan wandelen en trek een felgekleurde jas aan!
LEES OOK:
Mooie dorpen en steden in de Meuse-vallei
Fietsen op het Franse deel van de Maasfietsroute
Luchtballonfestival in de Lorraine
Tekst en beeld: Warna Krijgsman
Geen reacties