Zoenen in Frankrijk, het voordeel van la Bise

Thuis grappen we weleens over mijn hevige vorm van francofilie. ‘Jij bent van de melkboer’ zegt mijn vader dan. Ergens heeft hij wel gelijk: veel Nederlandse gewoonten heb ik bijna beschamend makkelijk vervangen door een Franse versie, al is dat misschien ook wel nodig om goed te integreren in de Franse cultuur. Een sprekend voorbeeld daarvan is de manier van elkaar begroeten. Waar ‘wij Nederlanders’ grote handenschudders zijn, kussen de Fransen heel wat af. Man-vrouw, vrouw-vrouw, man-man: peu importe! Frankrijk zou Frankrijk niet zijn zonder la bise.

Zonder nadenken

Het is voor mij niet alleen een charmante en respectvolle manier van elkaar begroeten, het is ook simpelweg lekker makkelijk. Je hoeft in feite nooit na te denken, zeker als vrouw niet: la bise doet het werk. Ik bedoel, beeld je de gemiddelde Nederlandse verjaardag in: ‘Shit, heb ik die persoon eerder gezien?’ ‘Geef ik een hand?’ ‘Een knuffel?’ ‘Drie kussen?’. Lekker ongemakkelijk. Het kan maar duidelijk zijn, het is la bise of niks. Dat laatste gebeurt eigenlijk alleen in combinatie met verontschuldigende gebaren en een uitleg waarin gegarandeerd het woord ‘ziek’ of ‘verkouden’ voorkomt.

Drie of twee keer

Het enige gevaar schuilt ‘m in de regio waar je je bevindt. Afhankelijk daarvan wordt er 2, 3 of zelfs 4 keer gekust. In Bourgogne is het 2 keer; een kus op elke wang. Soms vraag ik me hardop af waarom ik dit fenomeen zo leuk vind. In Nederland ben ik namelijk helemaal niet zo’n kusser, en die 3 heb ik al helemaal nooit begrepen. Het antwoord schuilt denk ik in het cultuurverschil tussen Frankrijk en Nederland. Het is bijna een vorm van cultureel leedvermaak, maar stiekem kan ik er heel erg van genieten. Want beeld je eens in: een kussende Fransman die voor het eerst een handenschuddende Nederlander ontmoet. Help, wat gebeurt er dan?

Bijna mis

Toegegeven, elke keer als ik Nederlandse vrienden voorstel aan Franse, ga ik er even goed voor zitten omdat ik weet wat er komen gaat. Het gaat ongeveer zo: de Nederlander steekt zijn hand uit, de Fransman pakt deze vast, trekt de Nederlander zachtjes naar zich toe en wil een kus op elke wang geven. Na een lichte verontwaardiging gaat de Nederlander hier snel in mee, maar… de automatische derde Nederlandse kus belandt vervolgens bijna op de mond van de Fransman.

Integratie geslaagd

Wat mij het betreft is la bise met haar eenvoud en elegantie absoluut een blijvertje. In mijn tijd in Frankrijk heb ik eigenlijk nog nooit een handdruk hoeven onderdrukken, dus op de vraag hoe het integratieproces verloopt, zeg ik volmondig: très bien! Maar nog een kleine tip aan al mijn Nederlandse vrienden: lees dit artikel vooral niet, want ik geniet voorlopig nog graag van het mooie spektakel! 😉