Le making off... The Hundred Foot Journey

Josee bracht een bezoek aan Saint-Antonin-Noble-Val, in de streek Tarn-et-Garonne. Een echt ansichtkaart-dorpje, heerlijk om doorheen te slenteren. De film The Hundred-Foot Journey zette dit dorp in één keer op de wereldkaart!

Locals drinken hun koffie in het café aan het dorpsplein, een oud mannetje laat zijn hond uit. Ambiance locale. Een decor dat zo de setting zou kunnen zijn voor een film. Dat vonden de makers van de Amerikaanse film The Hundred-Foot Journey ook. Zij namen in 2013 letterlijk en figuurlijk de regie over van dit middeleeuwse dorp, met toestemming van de burgemeester.

St. Antonin Noble Val

Invasie van luxe- en werkpaarden

Catherine Terset , directrice van het Office du Tourisme: “De hele filmploeg bestond uit ruim 100 man. Cameramensen, make-up- en kostuumafdeling, licht- en geluidstechnici, acteurs en actrices en ga zo maar door. Voor de markt- en straatscènes kwamen daar nog zo’n 600 figuranten bij! Ook ik had een klein rolletje, ik moest champignons kopen op de markt!”

Le making off…

Catherine vertelt dat het dorpscentrum gedurende 3 dagen volledig was afgesloten voor alle verkeer en bezoek. Deze ‘take-over’ kwam pas tot stand na de nodige onderhandelingen. Denk aan vergunningen, schadevergoedingen en logistieke vereisten. Zo werden moderne uithangborden weggehaald en de voorgevels van de twee dorpscafé op de marktplaats gepimpt in leuk blauw en rood, om de juiste Franse sfeer te creëren. Overigens hadden de meeste winkeliers een figurantenrol, wat ten goede komt aan de authenticiteit van de scènes.

50x een kopje koffie

“Als je dit van nabij meemaakt, dan snap je ook wel waarom ze niets aan het toeval willen overlaten. Elk aspect moet perfect zijn. Dat zorgt ook voor hilarische verhalen”, vertrouwt Catherine me toe. “Zoals die van mijn vriendin die figurante was in het café en op het terrasje haar kopje koffie dronk, naast Mr. Kadam, de hoofdrolspeler. Deze scène is maar liefst 50 x overgedaan en telkens kreeg ze een nieuw kopje koffie… Uiteindelijk heeft ze gevraagd of het oké was als er cola in het kopje werd geschonken, want ze trok het niet meer!”

Bijrol voor Nederlandse B&B

Op een snel gemaakte dorpsplattegrond zie ik de pijlen naar de locaties waar de scènes zijn opgenomen, maar ik mis iets. De 2 restaurants uit de film… “Mais non, die zijn in de studio’s gebouwd, je zult ze hier niet vinden.” Wat een deceptie! Wel echt is het huis van Marguerite, de leerling-kok, waar Hassan verliefd op wordt . Haar ‘thuis’ schijnt te zijn opgenomen in een B&B, dat notabene wordt gerund door een Nederlands stel.

Dat wil ik dan wel eens zien! En voor we het weten lopen we naar Le Lion d’Or, een historisch pandje in een zijstraat van het marktplein. Bojoura en partner Jan kochten dit oeroude pandje 5 jaar geleden en transformeerden het tot een chambre d’hôtes met 4 kamers. “Wat een circus zeg, het huis werd letterlijk platgelopen, maar ontzettend leuk om mee te maken,” vat Bojoura de opnames samen. In de film zie je nog de oude keuken, maar die hebben ze er inmiddels eruit gesloopt. Eigenlijk is het enige herkenbare element de eettafel, uit de scène waarbij de hele familie zich na een barre reis te goed doet aan Franse lekkernijen.

Wandelroute langs de filmlocaties?

Ook al hebben de opnames al jaren geleden plaatsgevonden, het dorp is er nog altijd vol van. Zo horen we dat Oprah Winfrey een bezoek bracht aan de set. En dat hoofdrolspeelster Helen Mirren een actrice zonder kapsones is die door les Saint-Antonins wordt bejubeld. Haar mooie Franse taalgebruik in de film zal daaraan zeker hebben bijgedragen. En nu? Komt er ooit een heuse The Hundred-Foot Journey-wandelroute langs alle filmlocaties (in het Frans heet de film overigens Recettes du Bonheur)? Tja, daar denken ze bij het Office du Tourisme nog steeds over na. Is misschien best wel een goed idee!

In de tussentijd: wij hebben stiekem de plattegrond met alle filmlocaties meegenomen. Wil je ‘m als pdf laat ons dat even weten via info@frankrijk.nl