Ze kent Frankrijk goed. Ze heeft flair. Ze kan goed met mensen omgaan. En haar stukjes lezen als een trein. Voilà, 4 factoren die ervoor zorgen dat de columns van Asjha van den Akker altijd ontzettend leuk zijn om te lezen! Komt nog bij: haar levens- en reispartner Ed kent de Franse keuken als geen ander en samen zijn de twee grote levensgenieters. Dus al het fijne van Frankrijk komt bijeen in Asjha’s verhalen.
Hilarische huizenjacht
Lange tijd hadden Asjha en haar man een tweede huis in de Dordogne, totdat ze besloten dat dichter bij de zee wonen ook zo zijn charme heeft. Dat was het begin van een zoektocht die zich al snel op de Hérault concentreerde, in de Languedoc. Haar zojuist verschenen boek La vie en rose. Over de zoektocht naar een huis aan zee (2025) vertelt daarover. Tijdens deze huizenjacht komen Asjha en haar man een hoop kleurrijke Fransen tegen en ook de huizen die ze bezoeken lijken soms halve persoonlijkheden.
Dorpsleven
Vervolgens leveren ook het klussen aan hun droomhuis en de geleidelijke kennismaking met het dorp veel vermakelijke verhalen op. Diverse daarvan hebben eerder op frankrijk.nl gestaan, maar lang niet allemaal! Zoals het hoofdstuk over de wijnwandel-tocht in de omgeving die helse vormen aanneemt. Het verhaal over het plezier van een kir-cassis in het dorpsrestaurant. En de mooie anekdote over hoe een winters verblijf in het dorp verloopt… Afijn, er is veel te halen, heerlijk boek!
La Vie en Rose. Een zoektocht naar een huis aan zee. Asjha van den Akker, €19,95, meer info
Interviewtje met Asjha van den Akker
Asjha, je boek heet La vie en rose, maar de huiszoektocht zelf ging lang niet alleen over rozen. Hoe pittig vond je het?
“Tijdens die zoektocht konden mijn emoties binnen 1 uur uiteenlopen van ‘hopeloos verliefd’ via ‘dit is vreselijk’ naar ‘we gaan nooit een leuk huis vinden’. Soms was een huis een regelrechte ramp, soms zat er gewoon te veel werk in, soms was alles bij elkaar te duur. En soms was onze bril iets te roze, vooral bij huizen waar we ‘veel potentie’ in zagen, maar die stiekem verkapte bouwvallen waren. Ondertussen hielden we elkaar scherp, dachten over alles na, maakten lijstjes met plussen en minnen en dat leverde uiteindelijk een heerlijk, roze huis op!”
Wat zou je landgenoten met eenzelfde droom op het hart drukken?
“Wanneer je echt op zoek gaat naar een huis in Frankrijk, doe dan eerst thuis goed onderzoek naar de streek waar je wilt wonen en ga er dan naartoe. Maar ga niet in de zomer naar huizen kijken want dan ziet zelfs een afgefikte schuur zonder dak er nog leuk uit. Ga in de herfst, als je het huis met rotweer dan nog steeds leuk vindt, ben je goed op weg. En praat met mensen uit het dorp. De bakker, de slager, de cafébaas en restauranteigenaar zijn doorgaans betrouwbare bronnen voor informatie die je niet van de makelaar krijgt.”
Jullie hebben een huis in de Hérault gevonden, wat vind je fijn aan dit gebied?
“We hebben eerder met veel plezier in een schattig dorp in de Dordogne gewoond. Maar dat kleine dorp was uitgestorven, er was geen slager, geen bakker. Nu wonen we in een levendig dorp waar die dingen wel aanwezig zijn. Plus scholen, zodat er gezinnen wonen die zuurstof geven aan het dagelijkse leven. Daarnaast hebben we hier de zee. Het weer is net iets lekkerder. En we worden elke keer weer blij van de menukaart: oesters, vis, oesters, vis en oesters!”
Jullie kwamen tijdens de huizenjacht diverse kleurrijke types tegen, vertel daar eens over.
“In het boek staat onder meer een verhaal over een vrouwelijke makelaar met een nogal uitgesproken kledingsmaak, stemvolume en karakter. Ik noem haar ‘Dominatrix’. En de dame in een klein postkantoortje in de Dordogne – die in al die jaren dat we daar kwamen nog nooit een vriendelijk tegen ons had gezegd – noem ik de Norse streep. De spot in mijn verhalen is vooral bedoeld als vermaak. Over de bewoners van ons dorp schrijf ik met liefde, simpelweg omdat ik ze persoonlijk ken en in mijn hart heb gesloten.”
Je beschrijft het zoeken op de Franse Funda als ware het een detectiveklus. Kijk je stiekem nog steeds naar huizenadvertenties?
“We zijn, nadat we ons huis hadden gevonden, vooral bezig geweest met verbouwen. Nu is het bijna klaar en ik zeg ‘bijna’ want het werk aan een oud Frans huis is nooit af. Het kijken naar andere huizen begint weer een beetje te kriebelen, maar we kijken nu vooral naar huizen in ons dorp, omdat ik nieuwsgierig ben. Wie woonde daar? Kennen we iemand die de achtergrond van dit huis kent? Wat vragen ze? Wat zouden wij doen als wij het zouden kopen? Maar vooralsnog is er geen enkel huis te vinden dat kan concurreren met ons magnifieke uitzicht, dus blijft het bij kijken. Ik ben volkomen gelukkig met ons huidige huis en hoop hier nog lang met Ed te blijven.”
LEES OOK:
15x geluk op het Franse platteland
Geen reacties