Vorige herfst ging Nicky een weekend naar de kust van Normandië met haar kinderen. Naar de krijtrotsen van Dieppe en Etretat. Ze stuitten er op een authentiek Frans… haringfeest!
Dieppe. Een mistige zaterdag in november. Ondanks het wat druilerige weer is de stemming vandaag feestelijk in deze Normandische kustplaats. Groepjes Fransen schuifelen opgewekt richting de haven waar vanaf diverse terrassen rook opstijgt. Het is nog maar half twaalf ‘s ochtends, maar we ruiken al overal barbecuelucht. Dieppe viert het Foire aux Harengs et à la Coquille, zoals elk jaar in het tweede weekend van november.
Haring, sint-jakobsschelpen en oesters
Bij elk terras liggen er haringen en coquilles op de grill. Gebakken haring? Mijn Hollandse hart gaat harder kloppen. Voor 1 euro mag ik er eentje proeven. Hmm, vrij vet! De coquilles smaken lbeter. Vers uit hun schelpen, direct op de grill. Goddelijk! Vanaf oktober komen ze hier in grote ladingen binnen, want Dieppe is de belangrijkste Franse haven voor coquilles. Voor €5 neem je een hele kilo mee naar huis!
Authentieke havenplaats
Dit feest is een grappige kennismaking met deze ‘oudste’ Normandische badplaats. We slenteren door een paar sympathieke winkelstraatjes – dit weekend bomvol kramen en mensen – en wandelen over het kiezelstrand. Dieppe voelt authentiek en ongepolijst. Er staan grote loodsen rond de haven en er zijn meer wat rommelige plekjes in het centrum. Maar dit alles wordt omlijst door de prachtige witte kliffen, die al direct naast de haven beginnen.
Slaapadres met zeezicht
Wij slapen net buiten Dieppe, in Auberge du Vieux-Puits, een hotel-restaurant met Nederlandse eigenaren. Het ligt op een hoog punt en het uitzicht op zee is indrukwekkend. Als de wolken even opentrekken kleurt de zee ineens fel turquoise. “Elke dag is het anders,” zegt eigenaresse Natasja, als ze ons foto’s ziet maken. “Soms is het water donkergrijs, dan weer blauwgroen, op andere momenten ineens melkwit!”
Visgerechten bij de haard
‘s Avonds genieten we van de kookkunsten van Amir, Natasja’s man, die heerlijke visgerechten op tafel zet in het restaurant van het hotel. De haard is aan en het restaurant zit bomvol met Fransen uit de buurt. Smullen van drie gangen en wat een luxe: na het eten hoeven we alleen maar de trap op te stommelen naar onze hotelkamer.
De volgende dag begint goed met een wandeling op het kleine strand van Puys, het kleine dorpje waar dit hotel vlakbij ligt. Een charmant kiezelstrandje waar de kinderen lange tijd zoet zijn met een stoepkrijtje in XL-formaat: een afgebroken stuk van de krijtkliffen dat ze op het strand hebben gevonden. Het dorp Puys (uitgesproken als pwie), boven het strandje, is ook al zo mooi: vol villa’s uit de jaren 20 met slapende katten achter de ramen.
Prachtig dorp: Veules-les-Roses
Op aanraden van Natasja maken we de daarna – op weg naar Etretat – een tussenstop in het dorpje Veules-les-Roses. Wat een geweldige verrassing! Aan het begin nog een groen plattelandsdorp maar aan het einde van de wandeling sta je ineens op het strand! Diverse watermolens in dit dorp maakten gebruik van een stroompje dat in zee eindigt en de bakstenen huizen en bruggen rond het water zijn schilderachtig.
Mooie D-weg
Het kleine supermarktje van Veules-les-Roses is niks veranderd sinds de jaren 50 en de 15-eeuwse dorpskerk blijkt een pareltje. In diverse huizen zitten mooie winkeltjes, enkele crêperies, kleine bistro’s en een leuke theesalon. Heerlijk slenterdorp – echt een omweg waard! Fécamp, een stukje verderop aan de kust, ook langs de mooie D 925 tussen Dieppe en Etretat, moeten we helaas links laten liggen om nog van de laatste zonnestralen te kunnen genieten bij de beroemde naaldrots.
De krijtrotsen van Etretat
We proberen niet al te hoge verwachtingen te hebben, vaak zijn veel gefotografeerde plekken in de werkelijkheid teleurstellend. Maar jeetje, dat geldt niet voor Etretat… Wat een magische plek. We beginnen op het hoogste punt aan de noordkant van de baai, voor het beste uitzicht. Hier liggen ook de nieuwe Jardins d’Etretat, panoramische tuinen met kunstwerken. We kunnen er letterlijk even over de schutting kijken. Ziet er goed uit en zal de moeite waard zijn, maar met 2 jonge kinderen besluiten we toch liever op het grote strand onderin de baai te gaan wandelen.
Pays de Caux: plek om terug te komen
Een prima beslissing want van dichterbij is de rots én de baai nog mooier. Dat licht, de kleur van het zeewater, die grote kiezels op het strand… Ook de badplaats zelf ziet er zeer charmant uit. Veel minder toeristisch dan ik verwacht had van deze beroemde plek, maar dat kan aan het seizoen liggen. Dat gaan we dus nog eens testen in de zomer, want aan het einde van het weekend is het gezin unaniem: dit stukje van de Normandische kust gaan we vaker bezoeken!
TIP: Als je in de krijtrots van Etretat vanaf het hoogste punt wilt zien dan kun je in de badplaats gewoon de bordjes naar ‘Les Jardins d’Etretat’ volgen. je komt dan uit bij een grote parkeerplaats, dus je auto ben je zo kwijt.
LEES OOK:
De mooiste plekken en vakantiehuizen in de Calvados
Verdwalen in het Pays d’Auge
Tekst en beeld: Nicky Bouwmeester & Unsplash (laatste foto)
Geen reacties