Franse obers zijn een stuk klantvriendelijker geworden de laatste jaren en ze spreken ook vaker een woordje Engels. Over de ontvangst hoor je ons dus niet klagen, maar deze dingen werken soms op onze zenuwen in een restaurant in Frankrijk.
Op frankrijk.nl zijn we vaak zo lyrisch over het eten in Frankrijk dat wat relativering op z’n tijd geen kwaad kan. Heerlijk namelijk dat tafelen op z’n Frans, maar deze dingen zijn soms minder leuk in restaurants en cafés in Parijs en de rest van Frankrijk.
1. Automatisch het toeristenmenu krijgen
Aardig bedoeld, maar als de ober je zonder het eerst te vragen meteen een Engels menu voor je op tafel gooit dan voelt het toch een beetje alsof er in hoofdletters TOERIST op je voorhoofd staat. Bovendien: heb je daar nou die cursus Frans voor gedaan? En zelfs als je een Franse menukaart lezen lastig vindt, dan blijft het toch reuze handig om tenminste één menu in het Frans op tafel te hebben… Hoe weet je anders dat die vreemd klinkende ‘rooster in red wine’ gewoon een coq au vin is?
2. Ongevraagd de rekening ontvangen
Je glas is nog lang niet leeg, maar de ober legt pontificaal een bonnetje op je terrastafel. ‘Je peux vous encaisser s’il vous plaît?’ (mag ik met u afrekenen?). Hè, daar had je nog helemaal niet om gevraagd? Wil hij je weg hebben? Nee hoor. In Frankrijk betekent dit gewoon dat de dienst van deze ober erop zit en dat een collega zijn tafels overneemt. Je mag dus gerust blijven zitten, maar toch voelt dit voor Nederlanders vaak wat ongemakkelijk.
3. Eerste en tweede service
Ergerlijk verschijnsel in Parijs en andere grote Franse steden: al bij het reserveren maakt het personeel je duidelijk dat je wel voor 21.30 uur klaar moet zijn met eten, omdat er een deuxième service is. Dit betekent dat er daarna nog nieuwe gasten komen voor jouw tafel. Op de avond zelf wordt je daar zelden strikt aan gehouden overigens, maar de boodschap vooraf klinkt wel vrij brutaal. Dit fenomeen rukt ook op in trendy restaurants in Nederland en België, dus exclusief Frans is het probleem niet.
4. Restaurants op het platteland die al om 14 uur sluiten
Riskeer je bovengenoemde ergernis in de hoofdstad, op het platteland heb je weer te maken met strenge openingstijden. Wie na 13.30 uur binnenwandelt voor de lunch kan op veel plekken op een lauwe ontvangst rekenen. Na 14.00 uur is het zelfs voor een koude hap lobbyen geblazen, ook al zitten er nog veel mensen aan tafel.
5. Fles water aangesmeerd krijgen
Je wilde gewoon een karafje kraanwater naast de wijn, maar de ober deed net of hij je Frans niet begreep en bracht een dure waterfles. Het moet gezegd: in Nederland is deze praktijk nog erger, daar kun je vaak niet eens kraanwater bestellen. In Frankrijk is het magische woord ‘carafe‘ d’eau ofwel een karaf water, dan moet de ober wel… Lees ook: 10 opvallende Franse wetten
6. Parijse restaurants die selectief plaatsen
Er waren afgelopen jaren regelmatig schandalen over in Parijs: trendy restaurants waar alleen ‘knappe’ gasten op het terras mochten zitten. De betrokken restaurants beloofden beterschap maar een bekende brasserie als Lipp, in de wijk Saint-Germain, doet al een eeuw lang bijna hetzelfde. Hemingway schreef al over de beneden- en bovenzaal van dit restaurant die respectievelijk als ‘hemel’ en ‘hel’ bekend stonden. Opzichtige toeristen werden meteen naar de donkere eerste verdieping (de hel) verbannen en dat gebeurt nog altijd!
7. Nog vaak een hoofdrol voor vlees
De vegetarische mode begint ook in Frankrijk terrein te winnen, maar in een gemiddeld restaurant in Frankrijk is een flink stuk vlees (of een moot vis) nog altijd het middelpunt van vrijwel elk gerecht. De rest op het bord is bijzaak en groenten hebben een ondergeschikte rol. Wat heel jammer is, want er zijn zo veel heerlijke Franse groenten en groentegerechten!
LEES OOK:
10 taaltips voor in het restaurant
Superhandig: Culifrans op je smartphone
17 dingen die de Fransen grappig vinden aan Nederlanders
7 Franse eetgewoontes die aan het veranderen zijn
Tekst: Nicky Bouwmeester Beeld: cover Restaurant Mollard Parijs, CC Corinne Moncelli, CC/PSJ de Vries(terras), CC/Nicky Bouwmeester, Lipp CC-BY Daniel-Cruz-Valle. Opening: CC-BY Jean-François Gornet (ober in Parijs)
Geen reacties